Ik kan hier 100 keer m’n zinnen herschrijven, maar het blijft wat het is… Ik heb chronische leukemie, maar we komen hier sterker uit. Ik blijf m’n dromen verder nastreven en heb een fantastische omkadering rondom me, die me hierin helpt, in goede en slechte dagen. Ik geloof erin, dat er een dag komt waarop ik besef, dat ik dit misschien wel nodig had, om die echte atletiektop effectief te bereiken en algemeen sterker in het leven te staan! Na het EK werd er een bloedafname gedaan om zeker te zijn dat alles daarin op punt stond. Mijn bloedwaarden waren goed, behalve mijn witte bloedcellen. Deze cellen die je lichaam beschermen tegen infecties,…waren opnieuw gestegen. Dit proces was al enkele maanden in mijn bloed zichtbaar, maar nu wilden we toch zeker zijn dat er niets ergers aan de hand was, om dan nadien te zoeken waar er ergens een infectie zat. Dankzij de alertheid en inspanningen van sportdokters Kris Peeters en Vincent Vanbelle kwam ik in contact met professors/dokters hematologen (bloedspecialisten) in UZ Gasthuisberg Leuven. Wat de dinsdag 26 juli een visite moest worden om gerust gesteld te zijn en vanaf dan terug de focus compleet op mijn atletiek te leggen, werd, om het zacht uit te drukken, een dag in mineur: ik heb Chronische Leukemie. Ik lijd dus aan een vorm van chronische leukemie, of anders verwoord, chronische bloedkanker… In een seconde, bij het horen van die 2 woorden, viel de wereld onder mijn voeten vandaan. Dan heb je sinds de wintermaanden wel niet meer zo’n vlot en soepel gevoel gehad, maar in St.Moritz was dit alles van de baan en gingen de trainingen super…Dan heb je de weken voordien zo goed getraind, heb je wel een tegenvallend EK en wat pech met het wedstrijdverloop, wil je even alles voor de zekerheid checken, maar weet je eigenlijk dat je gewoon een slechte reactie op hoogte doet waardoor het lichaam tijdelijk moeite heeft met verzuring, en dan krijg je dit nieuws te horen… Nu, ik zou iedereen afraden om het internet te raadplegen! Wat er op het internet staat van informatie omtrent deze kanker is verouderd en leidt enkel tot paniek en angst. Er bestaan ook verschillende vormen, en ik heb nog het geluk bij het ongeluk dat ik een vorm heb, waar er medisch een relatief goede behandeling voor bestaat met veel kans op slagen. Mijn eerste vraag tussen mijn tranen door aan de professor was hoe het zat met mijn topsport. Dit is uiteindelijk een heel groot deel van mijn leven, mijn levensdoel om in mijn atletiek de absolute top te halen. Met zekerheid kunnen de professoren natuurlijk niet antwoorden, maar ze konden me wel zeggen dat het mogelijk is om dit te blijven doen. En dat is al veel. Misschien niet op elk moment tijdens de behandeling, maar het is mogelijk. Er komt dus sowieso een moeilijke periode aan, waarin mijn lichaam moet wennen aan de medicatie en waarin sport misschien wel mogelijk is, maar topsport waarschijnlijk niet. Ik zal dan van deze periode gebruik maken om alle andere zaken op punt te krijgen, zoals rompstabilisatie en dergelijke, zodat ik wanneer ik terug mag doortrainen, op dat vlak al vooruitgang heb gemaakt. Natuurlijk heb ik mentaal en emotioneel momenteel veel ups en dows, momenten waarop ik echt weet en voel dat alles goed komt, en dat ik ook hier, samen met al m’n geliefden en begeleiders, sterker uit zal komen. Maar tegelijk ook momenten waarop de angst en twijfel toeslaat en ik niet weet wat te denken, doen,… De onzekerheid over de toekomst is knagend. Maar juist die onzekerheid, maakt ook dat ik er kan en wil van uit gaan, dat ik mijn dromen kan blijven waarmaken! Het feit dat het medisch team erin gelooft, is voor mij al heel wat! Er zijn nog voorbeelden van topsporters te noemen die na kanker, soms zelfs in een vrijwel uitzichtloze situatie, terugkomen op topsportniveau en zelfs sterker, krachtiger en gelukkiger zijn dan voordien! Ik hoop dat ik me bij hen kan aansluiten! Momenteel is het nog heel moeilijk om de realiteit onder ogen te zien. Enerzijds ben ik blij dat de artsen er snel bij zijn en dat weldra de behandeling kan beginnen. Anderzijds, aangezien ik, gelukkig, niet veel lichamelijk klachten heb, is het moeilijk om het te beseffen en wil ik soms gewoon wakker worden, uit een wel heel erge nachtmerrie. Vermoeid, ja, dat was ik wel al een heel tijdje! Maar is dat ergens ook niet normaal als je elke dag 1 à 2 keer traint en universitaire studies erbij combineert? Niet in deze mate dus, dat is nu duidelijk… Het spreekt voor zich dat dit proces tijd zal innemen, maar hoeveel tijd, dat kan zelfs de slimste mens ter wereld nu niet voorspellen. Ik weet wel dat ik een fantastisch team rond me heb, de professoren en artsen van UZ Gasthuisberg met gans het medisch team, sportdokters Vincent Vanbelle en Kris Peeters, huisdokter, inspanningsfysioloog Jan Olbrecht en vrouw Pascale, kinesisten, Mental Coach, sportpsycholoog, Osteopaat en zeker ook mijn trainer Dirk De Maesschalck…. Ze geloven er allen stuk voor stuk in en zijn vastberaden, om me hierin bij te staan, optimaal te begeleiden en te steunen. Allen willen en zullen ze me hier sterker uit krijgen. We gaan er samen voor om mijn topsportdroom verder waar te maken! Hierbij wil ik hen ook enorm bedanken voor de inspanningen die ze voor me doen! Ik heb verder een oneindig respect en dankbaarheid voor hoe mijn ouders hier mee omgaan en me hier doorheen leiden en steunen! Het moet niet simpel zijn om te horen dat je dochter bloedkanker heeft, maar ze doen er alles aan om me te steunen waar mogelijk, mee te gaan in m’n dromen en wensen wanneer ik goede momenten heb, en mee te treuren wanneer ik ween en het even allemaal niet meer weet! Alleen al door in dit gezin geboren te zijn, weet ik dat het wel goed komt! Ook mijn zus is er continu voor me, net als mijn vriend. Ik ben niet vriend van, zus van, dochter van diegene die de diagnose gekregen heeft,…maar ik kan me inbeelden dat dit voor hen ook heel zwaar moet zijn! Maar als gezin staan we sterk, verbonden door heel veel liefde en vertrouwen, en niets krijgt dit stuk! Het is een harde noot om te kraken, een zware leerschool! Maar, hoe moeilijk ook, we proberen positief te blijven en ik ga ervan uit, dat ik hier veel uit zal leren en ik alsnog in de toekomst meedraai met de absolute top in de wereld binnen de halve fond, maar nu is het belangrijkste om terug volledig gezond te worden en tijd te nemen voor dit genezingsproces! Momenteel mag ik blijven trainen en eventueel zelfs wedstrijden doen. Ik ben er nog niet uit of dit laatste ook effectief zal gedaan worden in de komende periode of niet. Veel slapeloze nachten zijn al voorbij gegaan en mentaal is het met ups en dows. Evident is het dus niet, maar we zullen zien. De komende weken komen er nog onderzoeken en zal bepaald worden wanneer de behandeling ingezet wordt. Bedankt iedereen die in me blijft geloven als topatlete, die er voor me is als mens en die ons steunt waar mogelijk! Groetjes Lindsey x
Komentáře