Hallo iedereen
Bijna even snel als die bijkomende medicatie aan de oppervlakte kwam drijven, is deze weer gezonken tot diep op de zeebodem. Na een kleine week kreeg ik telefoon dat het in combinatie met m’n kankermedicatie niet mag genomen worden. Teveel kans op zware hartstoornissen, risico dat de kankermedicatie z’n werking niet meer kan doen en zo werden er nog wel wat argumenten in de strijd gegooid. Nochtans voelde ik in die enkele dagen wel een verschil in die zware sluier van hoofdpijn en vermoeidheid. Daardoor werd alles letterlijk en figuurlijk wat lichter en dat kon ik wel pruimen! Toegegeven, m’n zenuw vuringen waren heviger en ik moet zeggen dat m’n hartkloppingen ook wel frequenter aanwezig waren. Maar dat kon me eerlijk gezegd weinig schelen omdat het best wel een verademing was enkele nevenwerkingen die ik al zo goed als 3,5 jaar non-stop heb, verminderd te weten. Bij het stopzetten van die bijkomende medicatie duurde het helaas niet lang voor dit weer naar af was. Ik moet toegeven dat ik het eventjes weer gehad had. Dan raapt een mens z’n moed bijeen en dan wordt deze meteen weer verbrijzeld. Anderzijds gaf het me de stimulans om juist nu door te zetten en andere oplossingen te zoeken. Het is beïnvloedbaar, dus moeten we blijven zoeken naar hetgene wat mag en kan. Een leven lang (hoe lang of kort dan ook) graad 2-3 nevenwerkingen is niet houdbaar, waren de woorden van één van de specialisten wereldwijd rond mijn soort kanker en behandelingen. Ook zij zijn mee aan het zoeken om hun patiënten iets meer comfort te geven en ik hoop dat die ‘trend’ ook naar België kan doorgetrokken worden.
Zo werd december echt een doktersmaandje, maar dan wel eentje waardoor er hopelijk binnenkort weer iets nieuws kan geprobeerd worden om me beter te voelen! Volgende week wordt dit afgesloten met m’n controle en bespreking in UZ Leuven en ik hoop echt dat samen met het nieuwe jaar, er ook een nieuw behandelplan/aanpassing van het plan kan opgestart worden. Uiteraard is dit alles afhankelijk van hoe m’n kankerwaarden zullen staan, dus laat ons in eerste instantie hopen dat dit op z’n minst stabiel is.
Na het stopzetten van de bijkomende medicatie kwamen m’n nevenwerkingen weer in een storm terecht. Enkele hevige dagen heb ik dus achter de rug en de betere laten nog even op zich wachten. Ook op vlak van lopen ben ik er in geslaagd m’n kuit volledig te laten verkrampen, met een lichte ontsteking aan m’n scheenbeenvlies tot gevolg. Het feit dat ik die dag 3 kg vocht vasthield en m’n kuiten effectief aanvoelden (en er ook zo uit zagen) alsof ze gingen ontploffen, zal er wel niet goed aan gedaan hebben. Maar dit is weer onder controle en zo kan ik m’n duurloopjes blijven verder zetten. Overigens een van de weinige dingen die m’n hoofdpijn ietsje beter maken soms. Het uitwaaien in de wind en de koude op m’n hoofd voelen. Een reden te meer om m’n loopschoenen dagelijks aan te trekken dus;)
De feestdagen komen er weer aan en de melancholische en emotionele liedjes swingen ondertussen alle radio boxen uit. Eerlijk gezegd, ondanks het feit dat ik wel te vinden ben voor gezelligheid en warmte, ben ik niet zo’n fan van die toestanden sinds m’n ziekte. Het zet me soms teveel aan het denken, ik voel me er zo week als ‘spong bob’ door vanbinnen en dat kan ik niet hebben, zeker niet wanneer ik m’n moed weer op scherp staan heb om door te bijten om voor oplossingen te gaan.
Dat laat echter niet uit, dat ik iedereen hele fijne, gezellige en warme Kerstdagen toewens, waarin jullie leuke momenten kunnen creëren en meemaken om voor altijd te koesteren!
Liefs en tot binnenkort!