Met Wereldkankerdag op 4 februari en het Toetiewoetie eetfestijn van 11 februari, is het tijd om nog eens in m’n pen te kruipen! Voor de derde keer ging het eetfestijn door en jammer genoeg was het al de tweede keer dat Anke er zelf niet meer in levende lijve bij kon zijn. In de aanloop naar dit festijn, dan de goed-nieuws-show- rond kanker en Wereldkankerdag lezen, voelt niet aan als zout in een open wonde, maar als gevild liggen in de dode zee. Er sterven dagelijks nog veel te veel mensen aan kanker. Er sterven dagelijks nog veel te veel mensen aan de gevolgen van kanker. Er sterven dagelijks nog veel te veel mensen aan de behandeling. En er sterven dagelijks nog veel te veel mensen aan de gevolgen van de behandeling. Daarnaast zijn er zovele mensen die er niet aan sterven, maar ‘chronisch ziek’ zijn, zoals de media het vaak noemt. Alsof het een Godsgeschenk is. Dag in, dag uit, ziek, moe, pijn. Deze geschenken mogen ze wat mij betreft op een raket naar de ruimte sturen en die dan even later definitief van de radar laten verdwijnen. Er is niets verkeerd aan om de realiteit te laten aan bod komen, er is niets verkeerd met te zeggen waar het écht op aan komt. Positieve verhalen horen daar uiteraard bij! Blij zijn met een nieuw product ook! Maar geef dan de ganse versie! Probeer te voorkomen dat een patiënt vol goede hoop z’n smartphone quasi in het gezicht van de behandelende dokter duwt, met een artikel van een nieuw ‘wondermiddel’ om 5 minuten later te wensen dat hij een roze staart, 4 pootjes en een spitsneus had, gewoon omdat het op mensen nog niet van toepassing is!
Zet er dan bij dat ‘chronisch ziek’ alles langer dan 6 weken betekent, en dus helemaal geen garantie op jaren, laat staan jaren geluk! Maar zet er gerust ook bij dat ze inderdaad progressie maken en dat er steeds meer mogelijkheden komen. Jammer genoeg nog niet voor iedereen. Jammer genoeg nog niet in elke situatie. Lang nog niet. Je mag dan wel niet langer de roze bril op hebben bij het lezen van zulk nieuws, je gaat je op z’n minst niet als een Pinguïn te midden van de woestijn voelen, wanneer er zich een ander scenario dan –de-goed-nieuws-show- afspeelt bij jezelf of je dierbaren! Want dat is misschien nog veel dodelijker dan eender welke behandeling, het gevoel van eenzaamheid en onbegrip. Begrijp me niet verkeerd…natuurlijk ben ik blij dat er behandelingen bestaan. Nog blijer dat er nieuwe op de markt komen! Nog blijer dat kanker niet sowieso een doodsvonnis betekent. Maar ik zou pas echt blij zijn, als we de echte oorzaken van kanker zouden kennen. Niet alleen kennen, maar kunnen aanpakken. Zodat we preventief te werk kunnen gaan! Niet alleen met pillen, spuiten en medicatie, maar ook door de maatschappij en levensstijl te veranderen waar nodig. Het zal de farmacie misschien minder opbrengen, maar de mens wel veel gelukkiger maken. Anke was ook ‘chronisch ziek’ zoals de media het zou noemen. Om uiteindelijk op haar 26ste, na een jarenlange strijd, te sterven. Aan de kanker. Een strijd die soms zichtbaar was, maar vaak ook niet. Een glimlach kan immers veel verbergen! En buitenkomen betekent voor de buitenwereld maar al te vaak, ‘goed en in orde zijn’. En ze heeft inderdaad het beste gemaakt van elke dag, maar niet elke dag was daarom best. Helemaal niet. En ook dat hoort erbij. Ook dat mag gehoord worden! Het eetfestijn en de inspanningen van het Toetiewoetie-team, hebben al weer heel wat geld in het laadje gebracht voor Kom op tegen Kanker en de 1000km tegen kanker.
Hoopgevend is het, dat ondanks dat er dagelijks mensen afzien en sterven aan kanker (en jammer genoeg ook aan vele andere ziektes), er zich ook dagelijks mensen inzetten om hier verandering in te brengen! Grote en kleine acties, die veel en weinig geld opbrengen, maar vooral verbondenheid en geborgenheid tonen. En zo wint het positieve altijd. Zo krijgt de hoop altijd meer kracht dan de wanhoop. En die kracht is sterker dan eender wat ter wereld. Hoop. Het doet echt leven. Ook bij mezelf. Ook bij m’n dierbaren.
Hoop geeft elke dag opnieuw m’n dromen voldoende voeding, m’n doelen voldoende energie, en mezelf voldoende houvast, om keer op keer ietsje meer te leven, dan te overleven. Hoop maakt, dat de media ooit, op een dag, de-echte-goed-nieuws-show zal kunnen schrijven. Niet omdat het verbloemd is, wel omdat het deze keer, de echte volledige waarheid is. Hoe sneller, hoe liever!
Liefs, Lindsey
Commentaires