Hallo iedereen,
Omdat ik niet gewend ben lang bij de pakken te blijven zitten, en omdat er momenteel niet veel betere opties voor handen zijn, heb ik vorige week besloten om een reinigingskuur voor m’n lichaam te doen aan de hand van voeding. Of eerder, heel wat ‘niet-meer-eten-voeding’. Met als doel: zoveel mogelijk afvalstoffen en gifstoffen uit m’n lichaam krijgen. Er komen er immers al genoeg met sloten binnen elke dag. Niet veel later staarde ik dus naar de blaadjes van hoe mijn voedings/dagpatroon er de komende 3 weken uit zouden zien. Simpel zou het niet worden, dat was zeker. Maar in m’n achterhoofd dacht ik enkel aan me beter voelen, dus zou doorbijten zeker lukken. -Heb je honger?, Drink water- Heb je hoofdpijn?, Drink water- Voel je je slecht? Drink water-. Conclusie was dat ik me evengoed in een badkuip vol water kon gaan leggen om frequent een slok naar binnen te kappen ;-). Zou me best wel wat energie en moeite besparen. Energie dat ik sowieso al niet veel heb, maar het zou er tijdelijk waarschijnlijk niet op beteren. Bloedsuikerdipjes, slechte momenten, ik probeerde ze allemaal te ‘counteren’ met snel iets in m’n mond te steken. Met als best uitgeroepen middel: chocolade. Niets daarvan dus de komende 3 weken. Vol goede moed begon ik aan m’n eerste maaltijd. Nu ja, wat je maaltijd noemt dan. Voordeel is, dat je mag eten tot je genoeg hebt. Het is dus geen beperking in hoeveelheid. Wel in wat en dat zou al snel tegensteken. Maar erger dan dat, is het 60 seconden kauwen op een enkele hap. M’n maag kon dus tijdelijk z’n valiezen pakken, want m’n mond deed alvast de vertering. En zo voelde het ook aan bij het inslikken (nog steeds trouwens). Het klinkt al niet smakelijk als je hier leest dat het halfweg al lijkt alsof je je eigen kots aan het kauwen bent, maar geloof me, in realiteit is het nog walgelijker dan dat! Ik zou dus al snel doorhebben dat er een ongelofelijk grapjas had besloten op het blad te typen: eten tot verzadiging. Want van dat drekje, heb je heel snel genoeg. En daarna kan je beginnen water drinken. En water drinken. En water drinken. En dit tussen de 3 maaltijden door elke dag. Ik had beter gans het huis vol gehangen met post-its als reminder waarom ik dit zotte idee ook alweer in m’n hoofd had gekregen. Nu, verantwoord is het zeker. Het is onder doktersbegeleiding en het wordt nauw opgevolgd. Het is ook bewezen dat het de darmen en de lever zuivert , hiep hoi! Maar wanneer en of ik daar effect zal van voelen, is een groot vraagteken. Maar ontgoocheld kan ik er eigenlijk niet echt uitkomen. Ik had op voorhand gezegd dat ik er niet van uitga me beter te voelen nadien, maar er van overtuigd ben dat er toch wel wat vuiligheid m’n lichaam zal verlaten hebben. En dat zal het sowieso. Al had ik daar de eerste 5 dagen ook m’n twijfels bij. Naar het toilet gaan om te plassen was aan de lopende band, maar de grote boodschap, daar kon ik op blijven wachten. En wachten. En wachten. Ik werd er dan ook stilaan van overtuigd dat ik binnen afzienbare tijd van een struisvogelei zou moeten bevallen. De meeste mensen, die weliswaar dan meestal ook niet ziek zijn, voelen zich na 5 dagen kiplekker. Veel energie, want het lichaam heeft amper energie nodig voor de vertering. Ik voel me helaas nog steeds die bejaarde kip die te lang onder de zon heeft gelegen en er wat verschrompeld bij loopt, maar ik weet alvast dat ik zonder chocolade kan, dat water ook kan helpen in een emo-bui en dat je door af te kicken van suikers en allerlei industriële stoffen in de voeding in eerste instantie absoluut niet rustig wordt, maar juist compleet opgefokt en nijdig. Hoera voor wie nu dicht in m’n buurt moet komen;-). Maar nogmaals, it is all worth it! En dat meen ik echt! Naast m’n flessen water die ik dus overal meesleur, zou een portabl toilet ook wel handig wezen. Momenteel wegen m’n armen en benen weer als lood, de spierspanning en zenuwpijn zijn dus weer toegenomen, waar het van komt, blijft een raadsel, dus kan ik er evengoed van uitgaan dat het komt omdat m’n toxines m’n lichaam aan het verlaten zijn. Niet dat ze er allemaal zomaar uit gaan geraken. Wat er jaren inkomt, zal er ook jaren moeten uitgaan. En wat er blijft inkomen, blijft ook een beetje dweilen met de kraan open! Maar als we genoeg dweilen, emmers, trekkers en mankracht bij elkaar krijgen, zal dit misschien ook wel z’n effect hebben! Hopelijk dus geen koekjes en zoetigheid voor m’n neus tijdens de signeersessie op de boekenbeurs, aanstaande zondag 1 november in Antwerpen! Ik ben er aanwezig op de stand van Lannoo, de uitgeverij van m’n boek, tussen 15u en 16u. Deze bevindt zich in Hall 3, Stand 304. Wat mij betreft, allen welkom uiteraard! Kunnen we ook lekker gezellig een glaasje water drinken samen;) Meer info kun je hier vinden: http://www.boekenbeurs.be/auteurspodium/hoop-bron-voor-succes-veerkracht-en-geluk http://www.boekenbeurs.be/auteur/lindsey-de-grande Liefs, Lindsey