Hallo iedereen Morgen vertrek ik naar Portugal, waar ik in Monte Gordo 2 weken zal verblijven. Mijn valies is bijna volledig gemaakt, dus nu is het rusten zodat de reisdag van morgen met zoveel mogelijk energie kan gestart worden! Mijn stage in het ziekenhuis heb ik goed kunnen afwerken. Het was doorbijten, maar ik wist dat daarna mijn stage voor dit jaar erop zat! Mijn eindevaluatie was goed en ik kon met een goed gevoel terug naar huis keren! Dit jaar staat nog mijn thesis deel 1 op het programma en ook nog enkele cursussen. Het zal nog even doorbijten worden, maar dan is ook mijn eerste master Revalidatiewetenschappen en Kinesitherapie afgerond. De zaterdag na mijn stage, stond de Jeuddag van de Vlaamse AtletiekLiga op het programma. Dankzij de VAL mocht ik het goede doel kiezen waar de opbrengst van de Jeuddag naartoe zou gaan. Zoals eerder al gepost, koos ik voor KanActief bij Hematologische Aandoeningen in UZ Gasthuisberg. Het exacte bedrag moet nog berekend worden en zal waarschijnlijk ergens in mei overhandigd worden aan KanActief. Aurelie De Ryck, Belgisch recordhoudster polsstokspringen, was er in de voormiddag al bij, zodat ik pas rond 12u aanwezig moest zijn. Samen met Jeroen D’Hoedt en in het begin ook nog Aurelie, hebben we van 12u-15u30 met zo’n 1500 atleetjes op de foto gestaan. Het was een hele drukke en vermoeiende namiddag. Maar tegelijk deed het zien van al die lachende kindjes en begeleiders, me heel veel deugd. Het plezier voor hun sport, de vriendschappen en de sfeer was heel mooi om te zien! De organisatie liep heel vlot en het was een mooie dag! Mijn club, Olympic Essenbeek Halle zorgde nog voor een ontroerende en mooie verrassing. Samen met heel wat ouders, trainers, begeleiders en atleten van de club, hadden ze cupcakes gebakken en verkocht. De opbrengst ging integraal naar mijn gekozen goed doel. Zo mocht ik een cheque van 500 euro in ontvangst nemen, wat samen met de opbrengst van de jeugddag, aan KanActief doorgestort zal worden. Ik vond het heel mooi dat er zovelen zich daar voor hebben ingezet en ben heel dankbaar daarvoor! Ik weet zeker dat het geld heel goed zal besteed worden, zodat vele mensen een nog beter revalidatieprogramma zullen kunnen volgen in UZ Gasthuisberg. Het zal hen hopelijk iets meer licht brengen, in de donkere periode waar ze door gaan. Vorige week ben ik bijna een volledige week out geweest met buikgriep. Ik had er tamelijk erg van en ben er nu nog van het herstellen. Ik merk dat m’n lichaam bijkomende infecties heel moeilijk kan verwerken, omdat het gewoon al veel energie nodig heeft om dagelijks met m’n genezingsproces en medicatie te kampen tegen m’n chronische leukemie. Gevolg is dat ik vorige week niet veel heb kunnen lopen en dat ik nog meer aan m’n zetel en bed gekluisterd was. Niet zo fijn, maar er zat niets anders op. Het is ook verstandiger om dan naar m’n lichaam te luisteren en veel te rusten, zodat ik niet nog langer moet recupereren ervan. Ik hoop nu met op stage te kunnen vertrekken en in een warmere omgeving tot rust te kunnen komen, dat m’n lichaam zich herstelt van de buikgriep en ik de trainingen goed kan hervatten. Vorige week heb ik het moeten beperken tot 6à8km loslopen dagelijks. In portugal hoop ik mijn trainingen terug te kunnen opdrijven in kilometers, afwisselend met nu en dan eens aquajoggen en natuurlijk tussendoor veel rust. Ik hoop m’n zorgen en gepieker ook wat achterwege te kunnen laten! Het liefst van al nog wil ik ze vanuit het vliegtuig naar buiten smijten zodat ik het niet meer terug tegenkom als ik thuis ben of waar dan ook! We zullen in Portugal proberen ook wat meer intensiteit in de trainingen te steken, maar het valt af te wachten hoe ik daar op zal reageren! Op het eind van de stage in UZ Gasthuisberg, had ik samen met enkele atleten van het High Performance Running team bij Jan Olbrecht een lactaattest . Niet in de gewone formule voor mij, want dat heeft nu niet zoveel zin en is achteraf zwaar om van te recupereren. Maar Jan en m’n trainer Dirk hebben genoeg ervaring om te weten wat nodig was om voldoende te weten voor de komende trainingsweken. De resultaten vielen mee, waar ik eigenlijk wel verbaasd maar gelukkig mee was. Ondanks dat ik niet zoveel specifiek kan trainen en mijn trainingen, noodgedwongen, op een veel lager pitje staan, waren de waarden ok. Het doet me deugd toch te zien dat het nog altijd in me zit, al is het enorm zoeken hoe we het in de juiste formule kunnen er uit halen gezien de omstandigheden. Het blijft een zoektocht op alle vlak, om me beter te voelen, om te kunnen trainen, om m’n doelen en dromen te bereiken,… Maar ondanks dat de stapjes voorwaarts klein en traag gaan, blijven we voorwaarts gaan. Daar moet ik me aan optrekken. Ik las onlangs een mooie spreuk: I May not Be There Yet, But I’m closer Than I was Yesterday! Ik laat zeker weten hoe het in Portugal gaat en hoop dat hier in België het zonnetje ook wat meer mag gaan schijnen! Vele groetjes! Lindsey x