Beste bezoekers Ondertussen is mijn 3e van de 4 weken stage in UZ Gasthuisberg ingegaan. De afgelopen weken waren heel erg bewogen en dit bracht bijkomende vermoeidheid met zich mee. Mijn lieve opa, langs m’n papa zijn kant was al een tijdje moedig aan het strijden tegen heel wat gezondheidsproblemen, maar is vrijdag 2 maart jammer genoeg heen gegaan. Ook al zagen we het wel een beetje aankomen, toch is het plots heel snel gegaan en het verdriet en de pijn om het verlies is er niet minder om. Ik had net een week stage achter de rug, maar in het weekend was er voor mij geen sprake van rust. Ik wilde ook helemaal niet neerliggen en rusten, omdat ik dan nog meer begon te piekeren en het grote verdriet voelde. Maar mijn stage moest verder gedaan worden, dus de 2e week stage ging gepaard met een enorme vermoeidheid en veel hoofdpijn en spierpijn. Het is wel zo, dat als mijn lichaam in een verzwakte toestand komt door een verkoudheid, infectie, maar ook door emotionele belasting,…de nevenwerkingen van m’n medicatie feller tot uiting komen. Donderdag was dan de begrafenis van m’n opa, een hele mooie viering, waarin ik nogmaals tot het besef ben gekomen, hoe dankbaar ik ben om in zo’n mooi en warm gezin te mogen opgroeien. Ik mis m’n opa nu al ontzettend, maar ik weet en geloof dat hij er altijd wel zal blijven om over ons te waken en voor ons te zorgen! En ik hoop dat hij nu pijnvrij en gelukkig is, terug samen met m’n oma! In het weekend heb ik dan toch zoveel mogelijk proberen rusten om mijn 3e week stage aan te vangen. Deze is nu bezig. Op voorhand wist ik niet goed of geriatrie wel mijn ding zou zijn, maar eigenlijk doe ik het wel heel graag. Het is, gezien m’n situatie, wel heel vermoeiend en belastend, maar toch krijg ik er ook wat energie van, omdat het me deugd doet de oudere mensen wat te kunnen activeren, wat te babbelen met hen, en hen ook progressie te zien maken in hun kunnen. Je krijgt (er weg) vaak veel dankbaarheid van hen terug en dat geeft toch wel extra voldoening! Mijn voormiddagen zitten goed vol, want er zijn veel patiënten op de dienst. Nadien ga ik meteen naar mijn kot, steek ik m’n eten dat ik van thuis mee heb gekregen in de microgolf, eet ik en kruip ik voor een 2-tal uur m’n bed in. Daarna kom ik terug wat in actie, probeer ik wat aan m’n thesis te werken of wat zaken te regelen en rond 16u doe ik m’n training. Sinds 2 weken probeer ik nu 4 looptrainingen te doen, waarvan 2 duurlopen en 2 iets specifiekere trainingen. Heel leuk om terug eens wat versnellingen te mogen doen. Ok, ik doe ze soms wel iets sneller dan gepland, maar het is gewoon vanuit m’n enthousiasme om het te mogen doen en te voelen dat het lukt. Het doet me deugd te voelen hoe m’n lichaam zich dit allemaal meteen terug herinnert. Achteraf ben ik dan wel soms heel stijf, maar goed, spierpijn heb ik toch meestal elke dag van de behandeling, dan vind ik het niet erg om spierstijfte te hebben van de training! 4 looptrainingen dus en 2 keer aqua joggen. Dit is een soort lopen, maar dan in het water, met een band rond de middel. Daardoor blijf je boven water, en kan je eigenlijk de loopbeweging in het water doen. Je kunt zo heel goed aan je conditie werken, zonder de impact te hebben van de grond. De belasting op de onderbenen is zo wat minder, en we kijken nu of het ook m’n spierpijn ten goede komt. Aqua joggen is best wel saai soms, maar mijn zus gaat in het weekend mee en zwemt dan wat naast me, terwijl ze nadenkt wat ze nog allemaal kan vertellen om me bezig te houden. Ondertussen weet ik dat de beenmergpunctie er goed uitzag. Ze zagen wat ze verwachten te zien na 6 maand behandeling, dus dat is goed nieuws. Ik had natuurlijk liever al gehoord dat ze zowel in m’n bloed, als in m’n beenmerg en cellen niets meer van de ziekte konden vinden, ook al moet ik zelfs dan sowieso nog minstens 2 jaar medicatie nemen. Maar goed, we blijven op schema zitten, de medicatie blijft aanslaan, de slechte cellen blijven afnemen en dat is nu wel het belangrijkste! Ik hoop nu ook met het aqua joggen, m’n 2 duurlopen en 2 specifiekere trainingen ook op loopvlak wat vooruitgang te boeken, maar het blijft afwachten hoe het verder zal verlopen en hoe m’n lichaam zich zal aanpassen en deze nieuwe belasting. De vermoeidheid, spierpijn, hoofdpijn,…is iets wat aanwezig blijft. Heel veel beterschap voel ik er niet in, ondanks de vele pogingen van m’n medisch team om er invloed op te krijgen. Het zal nog wat afwachten zijn en hopen dat m’n lichaam zich toch nog verder aanpast aan de medicatie. Maar goed, voor alles is er wel een oplossing en ik blijf goede moed hebben dat alles wel goed komt en ik m’n doelen bereik! Nog anderhalve week stage dus, met daarna weer goed rusten van deze toch wel drukke en belastende periode. Van 3 april tem 17 april ga ik alvast met de Vlaamse Atletiekfederatie op stage naar Monte Gordo in Portugal. Ik hoop daar mijn trainingen goed te kunnen afwerken en verder heel veel te rusten en alle andere zorgen even achter me te laten! Vorige week mocht ik ook tijdens het sportgala van de provincie West-Vlaanderen, de prijs voor sportpersoonlijkheid in ontvangst nemen. Ik kreeg het groene Brechtje, de kleur van hoop. Ik ben heel blij deze prijs in ontvangst te nemen omdat niet enkel de sportieve maar ook de menselijke aspecten meetellen. Uiteraard hoop ik in de toekomst de prijs van sportvrouw ook in ontvangst te mogen nemen, nadat ik terug hele mooie prestaties heb kunnen lopen! Maar ondertussen staat mijn groen Brechtje op een duidelijke plaats in huis, en weet ik dat ik via deze weg ook steun en kracht krijg. 24 maart staat dus ook nog de Vlaamse Jeuddag op het programma, waarin de jongere atleetjes van de VAL leuke spelletjes kunnen doen en zo de atletiek op een leuke manier beter te leren kennen. De opbrengst gaat naar KanActief voor hematologische Aandoeningen, een goed doel dat ik heb mogen kiezen. Ik hoop dat er veel atleetjes zijn en dat het een hele fijne dag wordt! Ik zal er alvast aanwezig zijn met nog een paar jonge beloftevolle atleten zodat we samen met alle jeugdatleten op de foto kunnen. Woensdag komen ze ook filmen voor een reportage voor Televie op de RTL eind april. Dit is een goed doel, zoals Levenslijn, waarin ze geld verzamelen voor kanker onderzoek, preventie van kanker en betere levenskwaliteit van diegene die aan het strijden zijn tegen kanker. Ze hadden me gecontacteerd of ik dit goede doel wil steunen. Ik werk hier graag aan mee omdat ik zelf besef hoe belangrijk het is om een behandeling te hebben als je zo’n diagnose te horen krijgt, maar nog belangrijker zou zijn als ze iets vinden zodat men preventief te werk kan gaan en er steeds minder mensen effectief met kanker te maken krijgen. De reportage wordt woensdag gefilmd tijdens m’n stage in het ziekenhuis, tijdens een training, en op een andere dag nog bij de dokter,… Tijdens de benefietshow op 21 april worden er dan heel wat reportages van mensen getoond, zijn er optredens en kunnen de mensen ook nog een bijdrage leveren. Ik ben blij en dankbaar dat er zo’n initiatieven bestaan, hoe groot of klein ze ook zijn, ze helpen mensen een lichtpuntje geven van hoop en vertrouwen! Ik hou jullie op de hoogte! Vele groetjes Lindsey x
Comments