Hallo iedereen
Vandaag heb ik mijn vorige wedstrijd toch wat uit het geheugen kunnen wissen tijdens de 1500m in Gent. De wind was fel aanwezig, waardoor ze de spurtnummers lieten starten aan de finish en aankomen aan de 200m, zodat ze rugwind hadden in plaats van tegenwind. De rugwind was zeer aangenaam, zeker als het tot 4m/s in je rug blaast, alhoewel je daardoor juist over je ritme gaat lopen en dat is ook niet altijd handig. Maar de tegenwind daarentegen, was een ander verhaal. Na 500m mocht ik dat extra ondervinden omdat ik opnieuw alleen viel tussen 2 groepjes in. Dan is de overige 1000m best wel lang! Aan 800m kwam ik even snel door als in Oordegem en in Heusden, dus weer ietsje te snel, eerder voor tempo onder de 4.10. De benen zaten niet echt goed, om niet te zeggen misschien zelf slechter dan vorige week. De spanning door de zenuwprikkels is vrij belemmerend. Maar ik had mezelf voorgenomen, hoe ik me ook voelde, dat ik ging uitlopen. Opgeven zit niet in me en vorige week had me dit dan ook echt geen goed gevoel gegeven, ook al was het misschien wel de beste beslissing. De warmte blijft een grote spelbreker in m’n nevenwerkingen. Het is ook een nieuw aspect in combinatie met intensieve trainingen. Vorig jaar was het ook soms warm, maar toen waren de trainingen nog niet op dit niveau, zat ik nog met andere medicatie, laat staan dat ik al competitie deed. We moeten dus goed kijken wat kan, wat niet kan, en ik heb deze week dan ook meermaals met ijsblokken op m’n benen en zelfs armen en hoofd gelegen om die spanning op de zenuwen en spieren toch iets dragelijker te krijgen. Normaal is koude ook slecht voor m’n zenuwen, maar die warmte met koude brengt dan toch een beter evenwicht. De laatste 700m van de 1500m vandaag was toch wel een fysieke en mentale strijd, maar deze keer heb ik het weten om te buigen in m’n voordeel. Ik kon zelf nog een atlete voorbij steken in de laatste ronde en kwam uiteindelijk in een (nipte) seasons best over de aankomst met 4.17.50. We boeken vooruitgang, maar op vlak van tijden zijn het muizenstapjes. Het is wel zeker een bevestiging dat m’n tijden geen uitschieters zijn. Anderzijds, de vorige wedstrijden in Oordegem en Heusden waren het toch wel betere omstandigheden (amper wind), was ik minder vermoeid door m’n thesis en was de impact van de warmte minder intens, aangezien het nog niet zo lang zo warm was. De nevenwerkingen (lees kuiten die op ontploffen staan, handen en armen die continu pijnsignalen sturen en kloppend hoofd) waren toen iets beter en dat scheelt wel naar recuperatie, naar energie,…Toch kon ik vandaag m’n tijden van de vorige weken bevestigen en zelf iets verbeteren. Dus dat is zeker wel progressie. Het gaat in stijgende lijn, maar ik had de lijn liever wat sneller stijgend gezien uiteraard. Anderzijds hebben we dit jaar ook echt nodig om te kijken hoe ik op competitie reageer, welke trainingen ik er best tussen doe, welke (externe) factoren een rol kunnen spelen in negatieve en positieve zin,… M’n thesis wordt volgende week ingediend, het heeft me enorm veel energie en tijd gekost, maar ik ben tevreden met het eindresultaat, ik ben ook heel dankbaar voor diegene die me hier bij hebben gesteund. Ik ga het dit weekend niet meer nalezen, want aan zoiets kan je echt blijven aanpassen en fouten uithalen. M’n lichaam en geest even rust gunnen is meer dan welkom! Ik hoop deze week dan ook wat meer te kunnen rusten, hopelijk zakt de temperatuur toch ook een beetje, en anders moet ik nog maar even holbewoner spelen, of beter eskimo niet in m’n iglo, maar op m’n iglo (lees ijsblokjes). Na m’n vorige wedstrijd kreeg ik van iemand het berichtje: laat de teleurstelling van vandaag, geen schaduw werpen over de dromen van morgen. En zo zien we een week later, dat ik toch alweer een beetje verder voorwaarts sta. Vele groetjes en tot binnenkort! Lindsey