top of page
Foto van schrijverLindsey De Grande

Juli 2012: GEEF JE GEDACHTEN BENEN, JE DROMEN VLEUGELS EN JE HART EEN KLEIN DUWTJE


Hallo iedereen



Mijn examen is afgewerkt en nu is het wachten tot ik begin juli de uitslag weet van mijn stage, thesis deel 1 en m’n vakken. Ik hoop daarna dit academiejaar te kunnen afsluiten! Toch ben ik af en toe al aan het denken hoe ik het volgend jaar allemaal moet regelen. M’n hoofd staat ook nooit stil;) Ik heb nog heel wat vakken, stage en een thesis af te werken alvorens af te studeren. Alles in 1 jaar doen is sowieso uitgesloten! Zowel met m’n sport, maar zeker ook met m’n ziekte is dat niet mogelijk. Op zich heb ik daar geen problemen mee en het is ook goed om te leren doseren. Iets wat ik vorige jaren moeilijk echt kon uitvoeren. Maar de vraag is nu, wat de juiste dosis is. In het verleden heb ik soms al eens een vak laten vallen, om het me iets gemakkelijker te maken in aantal examens, lessen,… en uiteindelijk bleef ik zo met meestal nog 1 à 2 vakken van een vorig academiejaar over, wat resulteerde in veel overlappingen in les, heel wat geregel en gemail voor examens, praktijklessen,.. en dat ging met veel meer tijd lopen dan als ik een volledig jaar had gedaan;) Nu ja, achteraf is het altijd gemakkelijk praten natuurlijk! Maar goed, ik zal toch even proberen al deze zorgen los te laten, uiteindelijk is dit nu niet mijn ‘hoofdzorg’, om het zo uit te drukken! Enkele dagen voor mijn examen begon er terug hevige hoofdpijn op te komen, deze keer heeft het een 10-tal dagen geduurd en hetis pas sinds vorig weekend iets beter. Ik werd er echt wanhopig van en had je me op dit moment iets voorgesteld om het te laten beteren, ik ging niet getwijfeld hebben en er gewoon voor kiezen, kost wat kost. Sinds dit weekend voelt het niet meer aan alsof er een zak aardappelen van 25kg op m’n hoofd rust, maar eerder 10 kg. Ongelofelijk hoe een mens gelukkig kan zijn met wat minder pijn! Als ik dan mensen wilde opbeuren voor iets kleins, maar merkte dat ze er een olifant van maakten, kon ik ontploffen van frustratie. Als je sommige mensen bezig hoort kunnen ze bij wijze van spreken bij een verkoudheid al hun begrafenis aan het regelen zijn of bij een pijnlijke voet denken aan amputatie. Ik schets het zwart-wit hoor, maar als je ze hoort klagen, zagen en panikeren en tegelijk weet dat er veel mensen zijn die het echt zwaar hebben en vechten om te (over)leven maar amper een kik geven, is het soms even zoeken naar de logica. Zeker als je dan nog eens merkt dat de klagers soms meer begrip of steun krijgen in vergelijking met diegenen die het objectief veel moeilijker hebben, maar dat niet willen tonen. Nochtans kan een extra steuntje in de rug altijd deugd doen! Maar ook voor de ‘vechters’ is het nodig om soms toch eens te tonen/zeggen hoe het echt gaat, hoe het echt aanvoelt. Altijd hard zijn en doorbijten is natuurlijk ook niet goed. Alles met TE ervoor, doe je beter niet;) Waarmee ikniet wil zeggen dat een verkoudheid niet ferm ambetant kan zijn en je er best mottig van bent, of dat een blessure niet heel wat roet in het eten gooit en pijnlijk is, ik zou het ook balen vinden! Maar nu kan ik dat veel beter relativeren dan vroeger en ik hoop dat ik dat zal kunnen blijven doen! Zoiets is enkele dagen afzien, maar is niets in vergelijking met dagen, nachten, weken, maanden,…pijn en ongemakken waar sommigen jammer genoeg mee te kampen krijgen. Niet dat ik me aan die laatste ‘categorie’ weerspiegel. Mijn humeur was ook niet om over naar huis te schrijven, ik stond al op met hevige hoofdpijn en wist dat het alleen maar ging toenemen. Veel moest je me niet zeggen of vragen! Eens uitwaaien aan zee of in bos deed wel deugd, omdat zo de druk op m’n hoofd minder fel aanvoelde! Gelukkig hielp de natuur me een beetje, want er was voldoende storm de afgelopen 2 weken! Zoals ik wel al heb mogen ervaren de afgelopen maanden, is het meestal dan een andere bijwerking die wat intenser wordt. Op dit moment heb ik terug iets meer spier spanning en last van vocht ophoping. Ik schrik me soms een bult als ik op een dag tijd 2 kg ben verdikt, ondanks het feit dat ik probeer op te letten wat ik eet. Op dieet staan is nu geen optie, mijn lichaam heeft z’n energie nodig om de ziekte te bestrijden. Maar fijn is anders als je gewicht toeneemt. Vandaar nu toch een evenwicht zoeken tussen dieet en emo-eten;) Maar de weegschaal gaat niet altijd akkoord met mijn inspanningen en als ik dus een dag veel vocht vast hou, voel ik het niet alleen in m’n benen, zie ik het niet alleen aan m’n hoofd, maar kan ik het ook lezen op de weegschaal;) Gelukkig is het wel onder controle nu en weet ik dat het hoofdzakelijk vocht is en dat ik momenteel natuurlijk ook veel minder verbruik door minder te trainen… Op trainingsvlak valt er niet veel nieuws te vertellen. Door het studeren schoot er niet veel energie over. Verder de trainingen opdrijven had dus ook geen zin. De komende weken zullen we zien hoe we dit wel kunnen doen. Normaal staat er ook binnenkort een lactaattest op de planning, zodat we terug zwart op wit te vooruitgang kunnen zien! Samen met heel wat anderen hoop ik ondertussen ook op beter weer, zodat we wat meer energie van de zon kunnen opdoen en zodat de trainingen in leukere omstandigheden kunnen afgewerkt worden! Mijn tempo’s en hartslagen van duurlopen gaan wel de goede richting uit, dus dat is toch iets om me aan vast te houden! Voor de grote vakantie is er nog niet veel gepland. Plannen is voor mij sowieso niet zo evident aangezien ik niet weet hoe ik me zal voelen. Een goeie of een slechte dag kan zo het verschil maken. Toch zal ik proberen om zoveel mogelijk mijn gedachten te verzetten en te genieten van elk goed en leuk moment! Hopelijk zijn de nevenwerkingen me gunstig gezind! Nog anderhalve maand en de volgende grote controle staat voor de deur! Ondertussen houden we maandelijks wel tussentijdse controles om alles in de gaten te houden. Veel kunnen we uit een gewone bloedtest nu niet afleiden, maar het is belangrijk dat ik zo weinig mogelijk tekorten heb aan vitaminen, zodat mijn lichaam krachtig staat om de ziekte te lijf te gaan en ook de medicatie kan verwerken. Anderzijds is het ook niet nodig om onnodig veel vitaminen te slikken, omdat het te belastend zou zijn voor mijn lichaam. Ook hier is het goede evenwicht vinden belangrijk. De juiste dokters daarvoor vinden lijkt ook soms als zoeken naar een spelt in een hooiberg, maar ik mag me echt wel gelukkig prijzen met mijn medisch team en m’n ouders die me hier continu in steunen! Jammer genoeg valt er niet veel te doen aan die nevenwerkingen zelf, en toch blijf ik hopen dat het vanzelf betert! Toen ik na enkele dagen medicatie de eerste keer een volle borstel haar mee had, na het wassen, heb ik even gevoeld hoe het moet zijn om al je haar te verliezen. Ik kan je zeggen, aangenaam is anders. Gelukkig is het bij mij gestabiliseerd en is m’n haar gewoon veel dunner geworden , maar ik had een dikke pak haar waardoor dit niet opvalt. Er bestaat ook goede shampoo, een conditioner en een spray waarbij getest is dat het haaruitval tegengaat/vermindert bij zware medicatie of chemo, ik sta daardoor weliswaar 10 minuten langer onder de douche, maar je moet er wat voor over hebben;) Hoe dan ook, ik heb toch besloten om mijn haar te laten groeien zodat ik dan minstens 20 cm kan laten afknippen en afstaan om een pruik te laten maken. Een pruik kost normaal echt veel geld, en dat bovenop de hoge ziektekosten. Natuurlijk haar is altijd toch ‘echter’ dan kunstmatig haar, maar de vraagprijs ligt ook een stuk hoger. Door gratis je haar af te staan, wordt die kostprijs iets minder. Ondertussen is mijn enthousiasme daarrond niet altijd even groot meer. Mijn haar begint langer te worden dan ik gewend ben, maar het groeit langzaam want het is ook niet altijd even gezond door mijn chemopillen. Toch moet ik het nog een tijdje vol houden, want eens ik me ergens toe verbonden heb of op toegelegd heb, zet ik door. Dus binnen enkele maanden hoop ik toch mijn 20 cm stuk te kunnen afleveren;) wordt vervolgd:D Ik zal hier nog wel een update posten voor mijn grote controle! Ondertussen wens ik iedereen die vakantie heeft een fijn verlof! Hopelijk schijnt het zonnetje voor iedereen! En voor diegenen die het moeilijk hebben en echt een beetje hulp kunnen gebruiken, de kaarsjes blijven branden! Liefs Lindsey x

1 weergave0 opmerkingen

Comentarios


bottom of page