Hallo iedereen
Na bijna 2 jaar was het vandaag tijd voor een nieuwe mijlpaal, nog eens een 1500m lopen. Zoals in m’n vorige blog gezegd, was het moeilijk op voorhand te voorspellen hoe het zou gaan, maar het doel was om me in een groepje te ‘nestelen’ en het tempo te volgen. Op voorhand hadden ze wel gezegd voor 4.07 te lopen, maar vroeger had ik al vaak meegemaakt dat ze zeggen voor 4min of 4.05 te lopen en uiteindelijk na een tactische race en een snelle laatste ronde in 4.10 te finishen. Ik had dan ook niet verwacht dat ze effectief voor 4.07 zouden lopen en nam me voor om met de koplopers te volgen. Dat heb ik ook zo’n 700m gedaan maar dat tempo is voor mij nu nog te hoog gegrepen. We mogen geen stappen overslaan en dat is nog een aantal stappen verder dan waar ik nu alweer zit. Gevolg was dat ik de overige 800m tussen 2 groepjes in liep, en dus zelf moest proberen tempo te houden. Niet evident als je al zo lang geen 1500m meer in je benen hebt en zeker niet als het eerste deel net iets te snel was. Ik had zelf gehoopt om enkele mikpunten voor me te hebben, maar zeker niet verwacht dat ik zelf het mikpunt zou zijn voor het 2e groepje atleten. Dat was jammer genoeg wel het geval. Op het einde kwamen die allemaal nog dichterbij, maar ik kon gelukkig nog op 1 atlete na, stand houden. Zo kwam ik als 6e aan in 4.19.97. De wedstrijd werd gewonnen in 4.08 en 4 atletes hadden rond die tijd. M’n eerste reactie was toch wel wat ontgoocheling, omdat ik sneller had gehoopt en enkele goede laatste trainingen maakten dit ook wel realistisch. Anderzijds, toen ik losliep en alles nog eens overliep, besefte ik dat ik gewoon fier moet zijn dat ik deze stap alweer heb kunnen zetten. Na 2 jaar terug een 1500m starten en meteen onder de 4.20 is zeker niet slecht. Zeker niet als ik denk aan vorige jaren waarin het gemakkelijk enkele seconden kan schelen als je zelf tempo moet maken, of iemand als mikpunt kan hebben. En dan spreken we nog niet van al de andere factoren die bij mij nu mee bepalend zijn. Ik heb mezelf ook niets te beklagen. Had ik niet mee gevolgd met de kop, ging ik nadien misschien gedacht hebben: had ik maar proberen volgen. De kans was groot dat het 2e groepje dan niet rond de 4.21-22 zou gefinisht zijn, want dan hadden ze mij niet als mikpunt gehad en had ik waarschijnlijk rond de 4.25 gelopen. De laatste ronde kreeg ik het moeilijk, maar ik ben blijven knocken tot het einde en heb m’n hoofd niet laten hangen. Want dat alles valt in het niets ten opzichte van m’n dagelijks gevecht tegen de kanker en de behandeling. Ik heb de knop kunnen omdraaien en ook durven afzien en die grenzen in de wedstrijd verlegd, want een training is geen wedstrijd en je trainingsafstanden zijn geen 1500m. We mogen ook niet dezelfde ‘fouten’ maken als vroeger en alles vanzelfsprekend vinden, want dat is het zeker niet, en zeker niet in die situatie. Anderzijds wil ik natuurlijk beter en dat is ook eigen aan topsport. Ik ben dankbaar voor deze tussenstap, maar kijk ook al uit naar beter. Een belangrijke stap is dus weer gezet, en ik hoop de komende weken nog positieve progressie te zien in m’n gevoel tijdens wedstrijden, het ritme en m’n chrono’s! Maar nu de komende dagen goed recupereren, ik zal het kunnen gebruiken! Bedankt voor iedereen die supporterde en/of mee duimde voor een goede prestatie! Vele groetjes Lindsey x